Op naar Kreta

Dag 1: Even vooraf
Ik ben Theseus. En ik ga de Minotaurus verslaan. Tenminste, dat wil ik. Voor Athene, de burgers, mijn vader, de koning Aigeus en misschien ook een beetje voor mijn moeder Aithra, die helemaal niet weet dat ik mijn leven ga riskeren voor de Atheense kinderen. Want ja, voor die kinderen en hun ouders is het natuurlijk het zwaarst. Zij moeten, van die vreselijke koning Minos, naar het labyrint. Daar zullen zij opgegeten worden door dat vreselijke monster de Minotaurus. Maar niet dit jaar. Ik ga ervoor zorgen dat dat beest dood gaat. Kinderen horen geen voedsel te zijn. Dat beest moet dood. Morgenochtend is het zover. Dan ga ik naar Kreta met ons luxe cruiseschip. Samen met de 14 "slachtoffers". Ik zal morgen verder schrijven over mijn reis.

Dag 2: De reis begint
We moesten vanochtend vroeg op. Anders was het spitsuur op de weg. We moesten namelijk de trein van 5:36 nemen om op tijd in de haven te zijn. Ik merkte dat de kinderen zenuwachtig waren. We mochten dan wel met het beste cruiseschip naar Kreta varen, maar dat was alleen omdat koning Minos ons niet te mager wilde hebben voor de Minotaurus. Die moet natuurlijk goed eten, zijn eigen "kleine" monstertje. Toen we bij de haven aankwamen stond ons schip met zwarte raampjes al klaar. Dat was een teken van rouw. Als de raampjes op de terugweg wit zijn betekent dat dat iedereen heelhuids weer terug is gekomen. Nu zit ik op het cruiseschip dit verslag op mijn MacBook te typen. Er is hier een jacuzzi, elke kamer heeft een minibar, 's avonds kan je naar het theater en er zijn 3 4-sterren restaurants. De kinderen vinden het wel leuk daar omdat ze nog niet beseffen dat ze misschien over een paar dagen zullen worden opgegeten. Arme kinderen.