Op naar de Minotaurus
Door: Evelisabeth
29 Januari 2016 | Griekenland, Kreta
Dag 5 Op Kreta.
Eindelijk zijn we na een lange boottocht aangekomen op Kreta. Ik heb een paar dagen niet geschreven omdat er toch niks gebeurde. Het is een prachtig eiland maar de stemming is niet al te best. Het besef dringt nu door tot de kinderen. Morgen is het zover. Ik heb het idee dat de kinderen hun hoop op mij hebben gelegd. Ik ben hun enige redding. Verder geen druk of zo. Morgen aan het eind van de ochtend moet ik kennis gaan maken met koning Minos. Ook worden de kinderen gekeurd. Ik zie dat ze flink zijn aangekomen, dus dat zal het probleem niet zijn. Na de keuring is er eerst een groot feestmaal. Dat wilt Minos omdat hij vindt dat we moeten inzien waarom wij hier zijn, namelijk dat hij de oorlog had gewonnen en dat wij daarom respect voor hem moeten hebben, bla bla bla. Na dat feestmaal worden we in het doolhof gegooid. Voor de ontmoeting met Minos zal ik nog even verslag doen van de avond en ochtend.
Tot morgenochtend
Dag 6 Voor de minotaurus
Misschien is dit de laatste keer dat ik schrijf maar daar moet ik nu nog even niet over na denken. Alle kinderen liggen nog in hun hemelbed te slapen, misschien ook voor hun de laatste keer. Iedereen moet mooie kleren aan, de meisjes een jurk en de jongens een pak. We beginnen de dag met een heel uitgebreid ontbijt, maar eigenlijk kan ik geen hap door mijn keel krijgen. Zo gaan we naar koning Minos. Zijn paleis ligt dichtbij het hotel zodat hij als hij uit het raam kijkt nog steeds op ons kan letten. Na de keuring moeten we in tegenstelling tot het mooie hotel en het cruiseschip in de gevangenis zitten waar niet meer is dan een dun matrasje. Ik hoop dat ik mijn laptop mee kan smokkelen in de gevangenis zodat ik over de keuring kan schrijven. Hopelijk tot snel.
Het is gelukt! Ik heb mijn laptop mee kunnen smokkelen en nu zit ik in de gevangenis samen met de andere kinderen. De situatie is gelukkig iets verbeterd omdat een mooi meisje, de beeldschone dochter van Minos, mij aangeboden heeft om me te helpen. Haar naam is Ariadne. Dat liet ik me natuurlijk geen twee keer zeggen, en ik ben blij met alle hulp die ik kan krijgen. Ze zei dat we morgen naar het labyrint zouden gaan waar de gevaarlijke minotaurus was en dat zijzelf daar verstopt zou zitten. De rest van het plan zou zij morgen aan mij uitleggen. Maar over ongeveer een kwartiertje komt een bewaker dus ik ga nu een verstopplek zoeken. Ik hoop dat dit niet de laatste keer is dat ik een bericht plaats. Dus als jullie nooit meer iets van mij horen dan zal ik en de kinderen waarschijnlijk opgegeten zijn door de minotaurus.
Als ik het wel overleef dan zal ik morgenavond een bericht plaatsen.
Hopelijk tot morgenavond
Eindelijk zijn we na een lange boottocht aangekomen op Kreta. Ik heb een paar dagen niet geschreven omdat er toch niks gebeurde. Het is een prachtig eiland maar de stemming is niet al te best. Het besef dringt nu door tot de kinderen. Morgen is het zover. Ik heb het idee dat de kinderen hun hoop op mij hebben gelegd. Ik ben hun enige redding. Verder geen druk of zo. Morgen aan het eind van de ochtend moet ik kennis gaan maken met koning Minos. Ook worden de kinderen gekeurd. Ik zie dat ze flink zijn aangekomen, dus dat zal het probleem niet zijn. Na de keuring is er eerst een groot feestmaal. Dat wilt Minos omdat hij vindt dat we moeten inzien waarom wij hier zijn, namelijk dat hij de oorlog had gewonnen en dat wij daarom respect voor hem moeten hebben, bla bla bla. Na dat feestmaal worden we in het doolhof gegooid. Voor de ontmoeting met Minos zal ik nog even verslag doen van de avond en ochtend.
Tot morgenochtend
Dag 6 Voor de minotaurus
Misschien is dit de laatste keer dat ik schrijf maar daar moet ik nu nog even niet over na denken. Alle kinderen liggen nog in hun hemelbed te slapen, misschien ook voor hun de laatste keer. Iedereen moet mooie kleren aan, de meisjes een jurk en de jongens een pak. We beginnen de dag met een heel uitgebreid ontbijt, maar eigenlijk kan ik geen hap door mijn keel krijgen. Zo gaan we naar koning Minos. Zijn paleis ligt dichtbij het hotel zodat hij als hij uit het raam kijkt nog steeds op ons kan letten. Na de keuring moeten we in tegenstelling tot het mooie hotel en het cruiseschip in de gevangenis zitten waar niet meer is dan een dun matrasje. Ik hoop dat ik mijn laptop mee kan smokkelen in de gevangenis zodat ik over de keuring kan schrijven. Hopelijk tot snel.
Het is gelukt! Ik heb mijn laptop mee kunnen smokkelen en nu zit ik in de gevangenis samen met de andere kinderen. De situatie is gelukkig iets verbeterd omdat een mooi meisje, de beeldschone dochter van Minos, mij aangeboden heeft om me te helpen. Haar naam is Ariadne. Dat liet ik me natuurlijk geen twee keer zeggen, en ik ben blij met alle hulp die ik kan krijgen. Ze zei dat we morgen naar het labyrint zouden gaan waar de gevaarlijke minotaurus was en dat zijzelf daar verstopt zou zitten. De rest van het plan zou zij morgen aan mij uitleggen. Maar over ongeveer een kwartiertje komt een bewaker dus ik ga nu een verstopplek zoeken. Ik hoop dat dit niet de laatste keer is dat ik een bericht plaats. Dus als jullie nooit meer iets van mij horen dan zal ik en de kinderen waarschijnlijk opgegeten zijn door de minotaurus.
Als ik het wel overleef dan zal ik morgenavond een bericht plaatsen.
Hopelijk tot morgenavond
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
